Toen mijn zoon werd geboren, haalden ze hem al vrij snel na zijn geboorte weg โ๐ฐ๐ฎ ๐ต๐ฆ ๐ค๐ฐ๐ฏ๐ต๐ณ๐ฐ๐ญ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏโ. Omdat ik al een dochter had, vond ik dit vreemd. Met haar was dit nooit gedaan. Even later hoorden we dat mijn zoon een groeistoornis had, achondroplasie.
De periode daarna werden we heen en weer geslingerd tussen allerlei gedachten en gevoelens: onzekerheid (wat staat ons te wachten?), ontkenning (het zal toch wel meevallen), verdriet (zou mijn zoon wel alles kunnen doen wat hij wil) tot aan โhet is mijn kind en wat maakt mij het allemaal uit'.
En anderhalf jaar later zijn we in een nog hevigere periode belandt, doordat hij een levensbedreigende operatie onderging waar hij een dwarslaesie aan over heeft gehouden.
Als je een indrukwekkende gebeurtenis meemaakt zoals deze (maar ook als bijvoorbeeld een van je ouders overlijdt, je partner ziek wordt of bij een verhuizing naar het buitenland), kan dat je relatie op scherp zetten. Je gaat hier allebei op je eigen manier mee om. Hierdoor lukt het vaak niet om samen over jullie gevoelens te praten.
Je partner vlucht misschien in het werk zodat er niet over gepraat hoeft te worden. Terwijl jij juist wil praten over je gevoelens. Het effect van jullie gedrag is dat je je allebei, op je eigen manier, eenzaam gaat voelen. Je voelt je niet gezien en niet gehoord door je partner.
In relatietherapie wordt inzichtelijk wat een heftige gebeurtenis voor effect heeft op jullie relatie. Zodat jullie elkaar weer gaan begrijpen en jullie je weer gezien en gehoord voelen. Willen jullie deze stap zetten?